Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Κάβειροι - Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος - Αργοναυτικά

Μεγάλοι Θεοί της Σαμοθράκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο ιερό των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη οι "Θεοί Μεγάλοι" ή "Θεοί" δεν αναφέρονται ποτέ ως Κάβειροι, ωστόσο ο Στησίμβροτος ο Θάσιος[7] και οΗρόδοτος (ο οποίος έμμεσα αναφέρει ότι ήταν μύστης ο ίδιος) [8] ταυτίζουν τους δύο. Ο περιηγητής Μνασέας δίνει τα ονόματά τους ως ΑξίεροςΑξιόκερσακαι Αξιόκερσος, τους οποίους ταυτίζει αντίστοιχα με τους ΔήμητραΠερσεφόνη και Άδη ενώ ο σχολιαστής του Μνασέα προσθέτει ένα τέταρτο, το Καδμίλοτον οποίο ταυτίζει με τον Ερμή.[9]
Στα Αργοναυτικά του Απολλώνιου Ρόδιου, οι Αργοναύτες αποβιβάζονται στη Σαμοθράκη και μυώνται στα μυστήρια ώστε να πλεύσουν με ασφάλεια υπό την προστασία των Καβείρων.[10]


Οι Κάβειροι (ή Κάβιροι στη Βοιωτία) ήταν θεότητες αρχαίας Ελληνικής μυστηριακής λατρείας η οποία πρωτοεμφανίζεται στη Λήμνο, την Ίμβρο, τη Σαμοθράκη και τη Θήβα (ή πιο συγκεκριμένα, αρχικά τουλάχιστον, σε περιοχή της Βοιωτίας λίγο δυτικά της Θήβας) αλλά αργότερα επεκτείνεται και αλλού (Μικρά ΑσίαΜακεδονία,Θράκη, υπόλοιπο Αιγαίο).Οι Κάβειροι συχνά, ήδη από την αρχαιότητα, ταυτίζονται και με τους "Μεγάλους Θεούς" των Μυστηρίων της Σαμοθράκης.Θεωρούνταν γενικώς κακοποιά πνεύματα, κακοί δαίμονες που από τα βάθη της γης και από το βυθό της μητέρας τους της θάλασσας εξακόντιζαν φωτιά και τράνταζαν τη γη.Σ' αυτούς αποδίδονταν οι σεισμοί και οι πυρκαγιες.Επίσης
ήταν κοντοί στο ύψος, είχαν μεγάλα γεννητικά όργανα και ήταν υπερφυσικά πνεύματα που εκπροσωπούσαν την υπόγεια φωτιά και τις μεταλλευτικές εργασίες.Ο Ηρόδοτος ισχυρίζεται πως ήταν γιοι του Ήφαιστου και πως του αντικαθιστούσαν τους χαλκουργούς Κύκλωπες.Ο Φερεκύδης προσθέτει ότι μητέρα τους ήταν η Καβείρη, κόρη του Πρωτέα.Σύμφωνα με άλλη παράδοση, ήταν παιδιά του Δία και της Ηλέκτρας, δηλαδή της φωτεινής φλόγας.
Ενώ, ο Βίκερ και ο Μάρεϋ δέχονται πως το όνομα είναι ελληνικό και προέρχεται από το ρήμα καίω,πολλοί εξακολουθούν να θεωρούν την προέλευση τους άγνωστη, πιθανώς μη ελληνική και συχνά έχουν διατυπωθεί θεωρίες προελληνικής[1][2] ή ανατολικής[3] προέλευσης: το όνομα Κάβειρος σύμφωνα με τον Γκρόουτ, προέρχεται από το σημιτικό καβιρίμ "ισχυρός, μεγάλος, δυνατός".
Οι Κάβειροι της Θήβας αναφέρονται σε αφιερωματικές επιγραφές ως "Κάβιρος" και "Παις" (γιος του Κάβιρου). Σύμφωνα με τον Παυσανία, η ΚαβείριαΔήμητρα ξεκίνησε τις τελετές των Καβείρων της Θήβας ως δώρο προς τον Προμηθέα, ο οποίος ήταν ένας από τους Κάβειρους, και το γιο του, τον Αιτναίο.[4] Ο ίδιος αναφέρει αλλού πως ο Αθηναίος Μέθαπος αφού επανοργάνωσε τα μυστήρια στην Ανδανία της Μεσσηνίας, ίδρυσε τα μυστήρια των Καβείρων της Θήβας.[5]
Για τους Κάβειρους της Λήμνου, ο Ακουσίλαος αναφέρει ότι ο Ήφαιστος και η θεά Καβειρώ γέννησαν τον Καδμίλο (ή Κασμίλο ή Κάμιλλο) ο οποίος γέννησε τους τρεις Κάβειρους που με τη σειρά τους γέννησαν τρεις Καβειρίδες νύμφες.[6] Το σύμβολο των τριών Λήμνιων Καβείρων ήταν η λαβίδα και το σφυρί του μεταλλουργού.

***

Απολλώνιος ο Ρόδιος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Απολλώνιος ο Ρόδιος
Γέννηση295 π.Χ.
Αλεξάνδρεια
Θάνατος215 π.Χ.
Ρόδος
Ιδιότηταποιητήςσυγγραφέας καιβιβλιοθηκονόμος
ΑξίωμαΈφορος της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας
Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος ήταν σύγχρονος του Πτολεμαίου του Ευεργέτου. Γεννήθηκε περίπου το 270 π.Χ.στην Ναύκρατη της Αιγύπτου και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αλεξάνδρεια, όπου είχε την διεύθυνση της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, και ο ίδιος ήταν βιβλιοθηκάριος, γραμματικός και επικός ποιητής. Το επώνυμο του πιθανώς παραπέμπει στο όνομα της μητέρας του, Ρόδης.
Σε νεαρή ηλικία έγραψε τα «Αργοναυτικά», ένα έπος που περιγράφει την ιστορία του Ιάσωνα και τωνΑργοναυτών για να πάρουν το Χρυσόμαλλο δέρας. Το έπος του αποδοκιμάστηκε, και ο Απολλώνιος λυπημένος εγκατέλειψε την πατρίδα του και εγκαταστάθηκε στην Ρόδο, από όπου και πήρε την επωνυμία του. Αργότερα έκανε σημαντικές βελτιώσεις στο έπος του, και έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους έξοχους ποιητές της εποχής του.
Ο Απολλώνιος ήταν μαθητής, αλλά και ισχυρός αντίζηλος και εχθρός του Καλλίμαχου, αλλά διαλλάχτηκαν μετά το τέλος της ζωής τους, αφού μετά θάνατον οι τάφοι τους βρίσκονταν ο ένας δίπλα στον άλλο.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Wikisource logo
Στη Βικιθήκη υπάρχει υλικό που έχει σχέση με το θέμα:
Wikiquote logo
Στα Βικιφθέγματα υπάρχει υλικό σχετικό με το λήμμα:
***




*

Αποσπάσματα Απολλώνιου

Αποσπάσματα
Συγγραφέας: Απολλώνιος ο Ρόδιος
Original text source: Collectanea Alexandrina, Powell, J.U. (Ed) Oxford: Clarendon Press, 1925, 1970, p.p. 4-8

Κορινθιουργές ἐστι κιόνων σχῆμα
Τέρψει δὲ νηῶν ὁ γλυκύς σε χωρίτῃς
πλόος κομίζων δῶρα πλουσίου Νείλου.
Οὐδ’ ἵπποι ὀρθρινὰ κατὰ κλισίας χρεμέθεσκον,
ἀλλὰ βόες πλείῃσι παρηυνάζοντο κάπῃσι,
νηυσὶ δὲ πρηκτὰ κέλευθα Χελιδονίης ἀπὸ πέτρης
Πληγάδας ἀξείνους καὶ ὅπου Φινήϊα δόρπα
Ἅρπυιαι ἄτλητον ἐπὶ ψώαν πνείεσκον. [5]
Τῷ ῥά ποτ’ Ὠκυρόην νύμφην, περικαλλέα κούρην,
Χησιὰς εὐπατέρεια τέκεν φιλότητι μιγεῖσα,
Ὠκυρόην, ᾗ κάλλος ἀπείριτον ὤπασαν Ὧραι.
Πατρὸς ἐμεῖο φίλου συμφράδμονα θυμὸν ἀέξων,
Πομπίλε, δυσκελάδου δεδαὼς θοὰ βένθεα πόντου,
σῷζέ με.
Πομπίλον ὠκυάλων νηῶν παιήονα δούρων
Ὅσσα τε γαίης
†ἔργα τε Δωτιάδος πρότεροι κάμον Αἱμονιῆες

Ἔνθα δὲ Πηλεΐδης κατὰ μὲν κτάνε Λάμπετον Ἴρου,
κὰδ δ’ Ἱκετάονα πέφνεν ἰθαιγενέος Λεπετύμνου
υἱέα Μηθύμνης τε, καὶ ἀλκηέστατον ἄλλων
αὐτοκασίγνητον Ἑλικάονος ἔνδοθι πάτρης
†τηλίκον Ὑψίπυλον· θαλερὴ δέ μιν ἄασε Κύπρις. [5]
Ἡ γὰρ ἐπ’ Αἰακίδῃ κούρης φρένας ἐπτοίησεν
Πεισιδίκης, ὅτε τόν γε μετὰ προμάχοισιν Ἀχαιῶν
χάρμῃ ἀγαλλόμενον θηέσκετο, πολλὰ δ’ ἐς ὑγρὴν
ἠέρα χεῖρας ἔτεινεν ἐελδομένη φιλότητος.
Δέκτο μὲν αὐτίκα λαὸν Ἀχαιϊκὸν ἔνδοθι πάτρης [10]
παρθενική, κληῖδας ὑποχλίσσασα πυλάων,
ἔτλη δ’ οἷσιν ἰδέσθαι ἐν ὀφθαλμοῖσι τοκῆας
χαλκῷ ἐληλαμένους, καὶ δούλια δεσμὰ γυναικῶν
ἑλκομένων ἐπὶ νῆας ὑποσχεσίῃς Ἀχιλῆος,
ὄφρα νυὸς γλαυκῆς Θέτιδος πέλοι, ὄφρα οἱ εἶεν [15]
πενθεροὶ Αἰακίδαι, Φθίῃ δ’ ἔνι δώματα ναίοι
ἀνδρὸς ἀριστῆος πινυτὴ δάμαρ (οὐδ’ ὅ γ’ ἔμελλεν
τὰ ῥέξειν), ὀλοῷ δ’ ἐπαγάσσατο πατρίδος οἴτῳ·
ἔνθ’ ἥ γ’ αἰνότατον γάμον εἴσιδε Πηλείδαο
Ἀργείων ὑπὸ χερσὶ δυσάμμορος, οἵ μιν ἔπεφνον 20πανσυδίῃ θαμινῇσιν ἀράσσοντες λιθάδεσσιν.
Καλλίμαχος τὸ κάθαρμα, τὸ παίγνιον, ὁ ξύλινος νοῦς·
αἴτιος ὁ γράψας Αἴτια Καλλίμαχος.

***



  • Ἀργοναυτικῶν Α
  • Ἀργοναυτικῶν Β
  • Ἀργοναυτικῶν Γ
  • Ἀργοναυτικῶν Δ
  • Δεν υπάρχουν σχόλια:

    Δημοσίευση σχολίου