...Πολλά θα ήθελα να γράψω, αλλά... δεν έχει και τόση σημασία.
Θα είμαι σύντομη.
Μια παροιμία λέει:
"Πες μου τον φίλο σου, να σού πω, ποιος είσαι."
Κάπου κοντά σ' αυτή, κυμαίνομαι.
Δεν έχω φίλους κολλητούς, ποτέ δεν είχα, γιατί συνήθως- σκόνταφτα με τα διαόλια τους.
Γι' αυτό και, αργά ή γρήγορα, πάντα, έφευγα.
Για το ΚΑΛΟ τους και για το δικό μου.
Απλά τα πράγματα.
Συμπλήρωμα στον τίτλο αυτού του μπλογκ, ένα "ΔΕΝ", με καλύπτει.
Σ' ένα πλούσιο "μπουφέ", όλα θα τα δεις, θα χορτάσει το μάτι, μα το στομάχι, αν ξέρει από ελίτσες και χαλβά, αυτές θα επιλέξει και το χέρι!
Εκεί θα μείνω, γιατί, κατά τα λεγόμενα της μάννας:
"η κοιλιά παραθύρια, δεν έχει",
οπότε, μην την μπερδεύεις,
με άγνωστα για σένα φαγητά...
...Μπορεί να κρύβουν και δηλητηριάσεις...
Αυτό, ας είναι κι ο επίλογος, για να μη χασομεράμε.
Κάθε πληροφορία μπορεί να διακινείται ελεύθερα, αρκεί να μας Φωτίζει, όμως, κι όχι να μας σκιάζει!
Τα "ΥΨΗ", δεν είναι υπόγεια...
Θα είμαι σύντομη.
Μια παροιμία λέει:
"Πες μου τον φίλο σου, να σού πω, ποιος είσαι."
Κάπου κοντά σ' αυτή, κυμαίνομαι.
Δεν έχω φίλους κολλητούς, ποτέ δεν είχα, γιατί συνήθως- σκόνταφτα με τα διαόλια τους.
Γι' αυτό και, αργά ή γρήγορα, πάντα, έφευγα.
Για το ΚΑΛΟ τους και για το δικό μου.
Απλά τα πράγματα.
Συμπλήρωμα στον τίτλο αυτού του μπλογκ, ένα "ΔΕΝ", με καλύπτει.
Σ' ένα πλούσιο "μπουφέ", όλα θα τα δεις, θα χορτάσει το μάτι, μα το στομάχι, αν ξέρει από ελίτσες και χαλβά, αυτές θα επιλέξει και το χέρι!
Εκεί θα μείνω, γιατί, κατά τα λεγόμενα της μάννας:
"η κοιλιά παραθύρια, δεν έχει",
οπότε, μην την μπερδεύεις,
με άγνωστα για σένα φαγητά...
...Μπορεί να κρύβουν και δηλητηριάσεις...
Αυτό, ας είναι κι ο επίλογος, για να μη χασομεράμε.
Κάθε πληροφορία μπορεί να διακινείται ελεύθερα, αρκεί να μας Φωτίζει, όμως, κι όχι να μας σκιάζει!
Τα "ΥΨΗ", δεν είναι υπόγεια...
Να φύγει, το "ΔΕΝ"! Χρειάζεται εν πλω και εν τάχει, μάλιστα!Προσωπικά, υπήρξα και περιπτερού, ΟΛΑ τα ξεφύλλιζα, ήξερα που να σταθώ και τι να διαλέξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ φόβος μου μη σας μπερδέψω, μ' έκανε να κλείσω αυτό το μπλογκ, γιατί με τσάτισε κάτι και κάποιοι και εντός ίντερνετ και εκτός. (που μόνο με διαβάζουν και μπερδεύονται και μού τα λένε προφορικώς).
"Τους έσκιαξα", είπαν.
Θέμα αντοχών, φιλενάδα, κι εγώ έχω σκιαχτεί, άπειρες φορές, λυγίζω, φυσικά, μα την παλεύω ακόμα και θα συνεχίσω, με όση δύναμη ψυχής έχω και ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ!
Προχωράω λοιπόν, γιατί είχα και έτοιμο ευρετήριο εδώ, αρκετά ζορίστηκα, δεν μού περισσεύει χρόνος.
Φύγαμε!
Έγραφα κι αυτό, ας μείνει ενθύμιο:
ΑπάντησηΔιαγραφή("ανακάτεμα" καλοκαιριού 2016)
Σ' εμένα "Χρειάζεται" αυτό το blog. Σ'εσένα, δεν ξέρω πόσο. Είθε να επιλέγεις το ΚΑΛΟ και το ΣΩΣΤΟ ΘΕΜΑ, για ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!