Νικόλα, σάς έχασα!
Σε θυμάμαι όμως, συχνότατα, με τα σχοινιά και το μπαλκόνι μου, που όλο τα κόβω, κι όλο προσθέτω, γιατί δεν φτάνουν!
Πολλά τα άπλυτα, ρυπαίνει και το ίδιο το "περιβάλλον"...
Το καλύτερο του νέου δίσκου σου!
Δεν είναι απαραίτητο πάντα, να κόβονται τα σχοινιά.
Ίσως να είναι αυτά, που μάς κρατάνε και στη ζωή, μέχρι να την φιλοσοφήσουμε από μόνοι μας και να μην παπαγαλίζουμε λόγια άλλων, μεγάλων και τρανών! (στο σοφό αναφέρομαι)
Αλλιώς, μένουμε και οι ίδιοι, μικροί κι είναι ΚΡΙΜΑ!
Προχωράμε μπροστά, με το από μέσα μας.
Το έξω είναι μόνο τροφή για σκέψη.
(Σε μπέρδεψα; Δεν πειράζει! Προέκυψε να αυγατίσω τον πρόλογο!)
Να μη λείπει το τραγούδι!
Συμμετέχω στο "τσίρκο", αλλά, ΑΛΛΙΩΣ!
Να προσέχεις, να τραγουδάς, να γράφεις τα δικά σου, να μην σε απογοητεύει τίποτα, να βρεις και μια εικονίτσα του Αγίου Εφραίμ, που σού είχα χαρίσει, τότε, μετά την εγχείρηση, να ξέρεις ότι άναψα και κεράκι, στο προσκυνητάρι του Νοσοκομείου, νύχτα, απ' έξω, όταν ήταν ο πατέρας σου, μέσα.
Έτυχε να 'ρθω, μα δεν σε ξέχασα και φυσικά, δεν σ' έψαξα, γιατί δεν είμαστε φίλοι επί της "ουσίας".
Εκείνους τους ενοχλώ, ότι ώρα κι αν είναι, όπου κι αν είναι, δεν με παρεξηγούν, με ξέρουν!
Είμαι απ' αυτές που προσεύχομαι από μακριά για σας, (την παλιοπαρέα), κι ας μην "φαίνεται".
Να το μεταβιβάσεις και στους φίλους σου, και να μάθετε να κάνετε και τον Σταυρό σας, από μόνοι σας, Αν πιστεύετε.
Αν, όχι, όσο μπορούν οι άλλοι, θα προσεύχονται και για σας, αλλά... δεν φτάνει.
"Καλό Καλοκαίρι", σε όλους σας, είθε!
Να μού προσέχεις ιδιαίτερα την Τόνια! Πολύ το χάρηκα! Να είμαστε ΚΑΛΑ, θα σας πετύχω, ξανά!
***
Σε θυμάμαι όμως, συχνότατα, με τα σχοινιά και το μπαλκόνι μου, που όλο τα κόβω, κι όλο προσθέτω, γιατί δεν φτάνουν!
Πολλά τα άπλυτα, ρυπαίνει και το ίδιο το "περιβάλλον"...
Το καλύτερο του νέου δίσκου σου!
Δεν είναι απαραίτητο πάντα, να κόβονται τα σχοινιά.
Ίσως να είναι αυτά, που μάς κρατάνε και στη ζωή, μέχρι να την φιλοσοφήσουμε από μόνοι μας και να μην παπαγαλίζουμε λόγια άλλων, μεγάλων και τρανών! (στο σοφό αναφέρομαι)
Αλλιώς, μένουμε και οι ίδιοι, μικροί κι είναι ΚΡΙΜΑ!
Προχωράμε μπροστά, με το από μέσα μας.
Το έξω είναι μόνο τροφή για σκέψη.
(Σε μπέρδεψα; Δεν πειράζει! Προέκυψε να αυγατίσω τον πρόλογο!)
Να μη λείπει το τραγούδι!
ΤΑ ΣΧΟΙΝΙΑ - ΝΙΚΟΣ ΜΕΡΓΙΑΛΗΣ Μ. Ιχνηλάτες (Φιλική συμμ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΖΟΥΛΛΗΣ)
Κράτησα το σοφό σου, γιατί το έχω ζήσει πολλάκις, ("πήγα κι ήρθα").Συμμετέχω στο "τσίρκο", αλλά, ΑΛΛΙΩΣ!
Να προσέχεις, να τραγουδάς, να γράφεις τα δικά σου, να μην σε απογοητεύει τίποτα, να βρεις και μια εικονίτσα του Αγίου Εφραίμ, που σού είχα χαρίσει, τότε, μετά την εγχείρηση, να ξέρεις ότι άναψα και κεράκι, στο προσκυνητάρι του Νοσοκομείου, νύχτα, απ' έξω, όταν ήταν ο πατέρας σου, μέσα.
Έτυχε να 'ρθω, μα δεν σε ξέχασα και φυσικά, δεν σ' έψαξα, γιατί δεν είμαστε φίλοι επί της "ουσίας".
Εκείνους τους ενοχλώ, ότι ώρα κι αν είναι, όπου κι αν είναι, δεν με παρεξηγούν, με ξέρουν!
Είμαι απ' αυτές που προσεύχομαι από μακριά για σας, (την παλιοπαρέα), κι ας μην "φαίνεται".
Να το μεταβιβάσεις και στους φίλους σου, και να μάθετε να κάνετε και τον Σταυρό σας, από μόνοι σας, Αν πιστεύετε.
Αν, όχι, όσο μπορούν οι άλλοι, θα προσεύχονται και για σας, αλλά... δεν φτάνει.
"Καλό Καλοκαίρι", σε όλους σας, είθε!
Να μού προσέχεις ιδιαίτερα την Τόνια! Πολύ το χάρηκα! Να είμαστε ΚΑΛΑ, θα σας πετύχω, ξανά!
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου