Παρούσα η μάννα...

...Σκορπίζομαι από δω, κι από κει.
Έχω χάσει τον τορό μου.
Δεν ξέρω που πρέπει πια, να γράψω τι.
Να μην προσβάλλω τα Ιερά και Όσια, εν αγνοία μου, συνάμα, να κρατήσω και τις στιγμές μου.
Είπα: "άστο", μα επιμένει να βγει.

Νωρίτερα που άλλαζα το φυτιλάκι του καντηλιού, έπιασα τον εαυτό μου, να θυμίζει σκηνή μάννας μου!

Σταυρός, φλόγα, αναστεναγμός και ανάσα μαζί:
"Αχ! Βόηθα, Παναγιά μου!"
Λες και στην θέση μου ήταν η μάννα!
φωνή της, τρόπος της,...

"Βόηθα, Παναγιά μου!" κι από γραπτή φωνή Κατερίνας, ΒΟΗΘΑ!
11:40 π.μ.